Love Story

W zeszłym tygodniu odbyło się zimowisko dla młodzieży zorganizowane w kościele zielonoświątkowym w Chodzieży. Podczas trwania zimowiska przyjechało wiele osób między innymi z Leszna, Wałcza, Piły, Trzcianki, Ustronia nie licząc młodzieży w Chodzieży. Gościem specjalnym był Damian Zajonc z Ustronia, który to wygłosił nauczanie pod tytułem “Love Story” na całkiem ciekawy temat to znaczy związków i zakochania. Mówca w bardzo interesujący i umiejętny sposób przedstawił tak niezręczny, często unikany temat. Każdy dzień był zaplanowany tak aby móc się integrować z innymi. W jeden dzień miała miejsce wizyta na hali sportowej, gdzie został zrobiony podział na drużyny. Drużyny brały udział w różnych konkurencjach a następnie zagrano mecz piłki nożnej. W inny dzień oglądano razem wspólnie film. Nie zabrakło oczywiście wspólnego czasu spędzonego na modlitwie i uwielbieniu podczas, którego Duch Święty był obecny. To o co chodziło na tym spotkaniu to to, aby ten czas był bardzo owocny nie tylko z innymi, ale także z Jezusem Chrystusem. Należą się podziękowania każdemu za jakąkolwiek pomoc w tym przedsięwzięciu i mamy nadzieję, że każdy wyciągnął jakieś profity z tego wydarzenia. Błogosławimy was i niech Pan Bóg będzie z wami!

Czy widziałeś kiedyś cuda?

Wiele zapowiedzi, wiele modlitw i w końcu stało się, między 12 a 19 sierpnia odbyła się długo oczekiwana misja ewangelizacyjna w Chodzieży organizowana przez kościół zielonoświątkowy oraz Generację plus.

Organizacja była na bardzo dobrym poziomie i jeśli stwierdzenie, iż ktoś się spisał na medal to trzeba powiedzieć, że każdy wywiązał się ze swojego zadania jak należy.

Sama ewangelizacja była zadaniem młodzieży a ich zadaniem było dotarcie do jak największej liczby osób. Regularnie codziennie podczas trwania misji rano odbywały się kluby dla dzieci a wieczorem dla młodzieży. Reszta osób natomiast miała za zadanie iść do ludzi z dobrą wiadomością oraz kolejną inicjatywą Generacji plus to znaczy „Zanim umrę chcę…” a także z wieloma innymi kampaniami. W środku tygodnia odbył się koncert Grzegorza Kloca, na który przyszło dość sporo osób z zewnątrz. Nie była to może duża grupka osób lecz wierzymy, iż słowo w ich sercach zostało zasiane.

Pod koniec tygodnia misjonarze złożyli wizytę w Domu Pomocy Społecznej. Przygotowano dwa przedstawienia, zaśpiewano kilka piosenek na chwałę Bożą, a na koniec każdy mógł zadać pytanie, porozmawiać lub po prostu spędzić czas. Na twarzach pensjonariuszy oraz osób, które się tam znajdowały było widać uśmiech oraz zadowolenie nie pomijając faktu, że w pewnym stopniu poruszone zostały ich serca. Odbyło się jeszcze wiele przedsięwzięć a także rozmów, które mogłyby obficie zaowocować u osób, które to z czystego serca chciały wziąć udział w jakimkolwiek przedsięwzięciu.

Oprócz zadań do wykonania, młodzież mogła zintegrować się, spędzając bardzo owocny czas razem a także bliżej poznać Boga co jak sami stwierdzili „było wręcz rewelacyjnie”. Szczególne podziękowania należą się każdej osobie, która miała jakikolwiek wkład w misję czy chciała z czystego serca pomóc. Warto zrobić jakiekolwiek tego typu przedsięwzięcie choćby nawet dla jednej osoby, ponieważ to może odmienić życie tejże osoby na zawsze. Jedną rzecz jaką można tu dodać to to, iż w przyszłości w miarę możliwości spotkamy się znów. Niech Bóg was błogosławi!

Boża klepsydra

Nie możemy dostrzec tego, jak upływa nasz czas, jeżeli wciąż wpatrujemy się w elektroniczne zegarki. Dawniej ludzie odmierzali swój czas wschodem i zachodem słońca, musieli oczekiwać na każdy poranek i uciekać do domostw przed zmrokiem. Coś się kończyło, a oni mogli zastanowić się, czy ponownie zacznie. Podobnie zegary słoneczne sprawiały, że czas płynął dopóki na niebie widniało słońce. Lub odmierzano go wypalanymi świecami, gdy knot gasł zapalano kolejny i kolejny. Kiedy my patrzymy na nasze elektroniczne zegarki możemy odnieść wrażenie, że czas nigdy się nie skończy, gonimy za każdą godziną, minutą, sekundą patrząc na nieprzerwane sekwencje liczb i powtarzając, że nie mamy czasu na to, co w górze, nasz czas to pieniądz. Zapominamy o tym, że Bóg raczej nie trzyma w swoim ręku takiego zegarka. Czas, jaki nam pozostawił umieścił w czymś takim, jak chociażby klepsydra, w której przesypuje się piasek upływających chwil i płynie do momentu kulminacyjnego. Momentu, po którym będzie można zacząć coś nowego, przewrócić sprawy do góry nogami, ale najpierw czas musi się skończyć, a Bóg powiedzieć, że czas na nas.

Każde nowe zimowisko mnie zaskakuje. Może jednak zacznę od tego, co się nie zmieniło, a czego oczekiwałam, czyli ludzi, którzy kochają Pana Boga, wspólnej radości, obecności Ducha Świętego, mądrych i ciekawych wykładów oraz wspaniałej atmosfery, która sprzyja zarówno odpoczynkowi, jak i duchowemu wysiłkowi.

Teraz jednak minął już ponad tydzień od tego wydarzenia i mimo, że wspominam te wszystkie rzeczy, to w moim sercu dzieje się prawdziwa burza z zupełnie innej przyczyny. Z powodu słów „Marana Tha – Przyjdź Panie Jezu”(I Kor 16,22).

Początkowo to te całe Marana Tha wydawało mi się zimne niczym slogan, którym obrzucają się od czasu do czasu chrześcijanie. „Pan przyjdzie” mówią, co jakiś czas ludzie to tu, to tam i dodają „Chyba niedługo” robiąc przy tym groźną minę. Wtedy zwykle się wyłączałam, myśląc sobie w duchu, że i w Biblii tak myślał jeden z drugim apostołem, a przecież sporo wody upłynęło od tego czasu, wiele się wydarzyło i wiele może się jeszcze stać. Zrozumiałam teraz, że niekoniecznie w moim myśleniu był błąd, ale w samym podejściu, postawie serca. Boże słowo nie mówi, że będziemy znali konkretną datę, ale za to wspomina, że nie musimy być całkowicie zaskoczeni. Ostatecznie nikt nie zna dnia, tylko Ojciec, ale możemy być gotowi: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan przyjdzie” (Mt 24,42). Istotne jest również to, czy w ogóle chcemy go oczekiwać, czy wypowiadamy szczerze te słowa: Marana Tha. Czy go oczekujemy prawdziwie? Czy czujemy, że on może przyjść i zakończyć nasz czas na ziemi? Ile w ogóle poświęcamy czasu na refleksję o tym? Na wiele z tych pytań musiałam odpowiedzieć osobiście przed Bogiem, dlatego dzisiaj mogę stwierdzić, że żyję słowami Marana Tha. Ze świadomością życia w czasach ostatecznych, która nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, pomaga mi w trwaniu w głębszej relacji z Jezusem.

Klepsydra stojąca na mojej półce podpowiada mi, że choćbym była najsilniejszym człowiekiem na ziemi, nie mogę cofnąć czasu. Każdego dnia jesteśmy o krok bliżej do spotkania z Nim, a skoro żyjemy przez niego i dla niego, to z dnia na dzień, coraz bardziej nie mogę się doczekać, aż ostatnie ziarenko piasku upadnie.

M.N.

ul. Jana Kilińskiego 9, 64-800 Chodzież